Σήμερα 30/11
τιμούμε τη
μνήμη του
Αποστόλου
Ανδρέου του
«πρωτοκλήτου» .





Έτσι όποιοι πολιτικοί μας θελήσουν να βρεθούν μπροστά στα φλας των φωτογράφων αλλά και στη λίστα προτίμησης του χριστεπώνυμου πλήθους για τις επόμενες εκλογές, θα πρέπει να ταξιδέψουν 220 χλμ. και να βρεθούν στον ναό του αγίου Ανδρέα στην Πάτρα.

Συνιστώ μάλιστα, να μην περάσουν από τον παραλιακό δρόμο πριν και μετά από το λίμανι. Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιάτι να χαλάσουν την εκδρομούλα τους αντικρίζοντας εικόνες που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια ;

Γιατί να δουν εκατοντάδες συνωστισμένους και εξαθλιωμένους μετανάστες στα πάρκα-καταυλισμούς ;

Γιατί να δουν ανθρώπους να προσπαθούν να χωθούν σε κάποιο καράβι, άλλους σκαρφαλωμένους στις οροφές λεωφορείων και άλλους γατζωμένους κάτω από τις καρότσες φορτηγών ;

Γιατί να δουν άμοιρους συνανθρώπους μας που κυνηγούν το όνειρο για μια καλύτερη ζωή, να κυνηγούνται από λιμενικούς ;

Γιατί να πρέπει να δουν αυτό, που όλοι κάνουν ότι δε βλέπουν ;

Ασε που άμα μπλέξουν σε τίποτα επεισόδια σαν τα πρωινά μπορεί να αργήσουν και να χάσουν και τη λιτανεία !!!


Υγ: Πληροφορίες για τη ζωή του αγίου Ανδρέα αλλά και βίους άλλων αγίων, οσίων, ασκητών, μαρτύρων, μεγαλομαρτύρων και προφητών μπορείτε να βρείτε στο εξαιρετικό βιβλίο του κορυφαίου εξελικτικού βιολόγου Richard Dawkins "Η περί Θεού αυταπάτη (The God Delusion)" από τις εκδόσεις Κάτοπτρο .

"Για κάποιο λόγο με
εκτιμούν πιο πολύ
στην Ευρώπη παρά
στην πατρίδα μου.
Οι υπότιτλοι εκεί πρέπει
να είναι εξαιρετικοί".





Δεν έχεις κάθε μέρα την ευκαιρία να δεις μια καινούργια ταινία του Woody Allen. Και η σημερινή μέρα είναι μία απο αυτές που σου την προσφέρει...

Ίσως το “cassandra’s dream” να μην είναι η καλύτερη ταινία του, ωστόσο ο συνδιασμός ευαισθησίας και ιδιοφυίας του Woody Allen εκφράζεται πολύ εύγλωττα για μία ακόμη φορά.
Τα γνώριμα υπαρξιακά διλήμματα–εμμονές του σκηνοθέτη (αυτή τη φορά δίχως την υπόκρουση των αγαπημένων του τζαζ μελωδιών) συνοδεύονται από υποβλητικές μουσικές του Philip Glass και συνθέτουν μια ταινία που δικαιώνει το όνομα του δημιουργού της.

Επ’ ευκαιρία, στις 28 και 29 Δεκεμβρίου ο Woody Allen & his New Orleans Jazz Band θα είναι στην Αθήνα. Όσοι αγαπούν τις ταινίες του αλλά και όσοι αγαπούν την τζαζ , θα έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν ένα πραγματικά πολυδιάστατο καλλιτέχνη.

ΣΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΑ ΕΔΡΑΝΑ...

Ο διάλογος για το ασφαλιστικό διανύει την τρίτη και τελευταία φάση του. Αν και τα συνδικάτα απείχαν και από τη σημερινή συνεδρίαση, δεν έλλειψαν οι μαχητικές τοποθετήσεις .
Φυσικά δεν αναφερόμαστε στην κοκορομαχία μεταξύ του υπουργού απασχόλησης και κοινωνικής προστασίας κ. Βασίλη Μαγγίνα και του πρώην υπουργού κ. Θεόδωρου Πάγκαλου.

Απλά,


:

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΕΡΓΟΥΝ.

- Ποιός θα διαστρεβλώσει την αλήθεια, εξυπηρετώντας τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα που τον «ζουν» ;
- Ποιος θα προβάλλει βία, κάνοντάς μας ολοένα και πιο πολύ συνειδησιακά ανάλγητους ;
- Ποιος θα μειώσει ακόμα περισσότερο την αισθητική μας αντίληψη, προβάλλοντας υποκουλτούρα για κερδίσει τηλεθεαματικότητα-ακροαματικότητα ;
- Ποιος ανεπαρκούς κατάρτησης δημοσιογράφος θα προσθέσει το λιθαράκι του στο να πιάσει πάτο το ήδη χαμηλό πνευματικό επίπεδο της κοινής γνώμης ;
- Ποιος θα καλλιεργήσει το ρατσισμό, το φανατισμό και την εμπάθεια ;
- Ποιος θα παραπληροφορήσει ;
- Ποιος θα χειραγωγήσει;
- Ποιος θα κιτρινίσει ;

Ας σοβαρευτούν οι υπεύθυνοι και ας ικανοποιήσουν άμεσα τα αιτήματα τών δημοσιογράφων. Είναι φανερό πως το σύστημα δεν έχει την πολυτέλεια να στερηθεί τις προαναφερθήσες υπηρεσίες ούτε για μία μερα. Ας μη διασαλευτούν οι τόσο καλές σχέσεις κράτους-μεγαλοεκδοτών. Είναι εθνική επιταγή.

Υγ : Είναι προφανές ότι η παραπάνω τοποθέτηση αφορά στην εικόνα που έχουν σήμερα τα Μ.Μ.Ε. λόγο της ύπαρξης πολλών συμφερόντων και κάποιων δεκάδων δημοσιοκάφρων που τα εξυπηρετούν. Είναι ομώς εξίσου προφανές πως η σημερινή απεργία - αντίδραση στις προτάσεις της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό, είναι το λιγότερο που μπορούν να κάνουν οι δεκάδες εκατοντάδες δημοσιογράφοι που δουλεύουν περισσότερες από τις μισές ώρες του 24ωρου και αμοίβονται με μισθούς ανειδίκευτων εργατών. Και είναι η στήριξη και η δικαίωση αυτών των ανθρώπων που ίσως αποτελέσει ελπίδα πως τα Μ.Μ.Ε. θα αναλάβουν επιτέλους τον αληθινό τους ρόλο

(αντικειμενική ενημέρωση, άσκηση δημόσιου ελέγχου , ευαισθητοποίηση των πολιτών σε σύχρονα προβλήματα, επιμόρφωση) στην κοινωνία.

ΠΟΥ ΠΑΣ ΡΕ ΚΑραμητροΣΠΑΡΟΦ ;

Ενάς από τους καλύτερους σκακιστές όλων των επόχων, ο Γκάρι Κασπάροφ, αποφάσισε να "αναμετρηθεί" με τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν. Με δεδομένη την ανωτερότητά του, ο πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής έδωσε την ευκαιρία στον αντίπαλό του να επιλέξει το ποιος θα ξεκινήσει την παρτίδα επιλέγοντας το χρώμα των κομματιών με τα οποία θα αγωνιζόταν. Ο πρόεδρος επέλεξε τα μαύρα και ο Κασπάροφ έχασε με ματ σε... καμία κίνηση.
Αμέσως μετά το πέρας της αναμέτρησης ο νικητής με λεπτούς, προσωπικούς χειρισμούς εξασφάλισε στο μεγάλο αντίπαλο ήσυχο μέρος για καθημερινή προπόνηση. Έτσι, ο ρώσος σκακιστής, μακριά πλέον από αδιάκριτα βλέμματα, θα έχει χρόνο να εντοπίσει τα βαθύτερα αίτια της ήττας του και να αποτιμήσει τα λάθη που έκανε, ώστε να μην ξαναβρεθεί προ εκπλήξεων.