ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ

Το 54ο φεστιβάλ Επιδαύρου άνοιξε με τις
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ
του Σάμουελ Μπέκετ. Και ήμουν κι εγώ εκεί !

Καθισμένος στην 20η σειρά εδωλίων "για να το πω με
το παλιό στυλ", αλλα εγκλωβισμένος στις τσιμεντένιες
πλάκες και το σωρό χωμάτων του μπεκετικού σκηνικού,
έζησα "άλλη μια ουράνια μέρα" !

Στο τέλος της παράστασης το χειροκρότημα για τη
Fiona Shaw (Γουίνη) ήταν κάτι περισσότερο από θερμό :



ΥΓ : Απορώ με αυτούς που είχαν επιφυλάξεις για το
αν έπρεπε να ανέβει η συγκεκριμένη παράσταση στο
συγκεκριμένο χώρο. Αν γι'αυτούς οι λιτές εικόνες και
ο απογυμνωμένος από ό,τι πλεονάζει μονόλογος του
Μπέκετ δεν ταιριάζουν με το αρχαίο θέατρο της
Επιδαύρου και γενικότερα με το επιδαύριο τοπίο,
λυπάμαι για την αισθητική τους.

ΥΓ 2 : Λέω "είχαν επιφυλάξεις για το αν ταιριάζει
ο Μπέκετ με την Επίδαυρο" ενώ θα έπρεπε να πώ
"το παίζουν υπερασπιστές της εθνικής κληρονομιάς
γιατί έχασαν τις επιχορηγήσεις ". Λέω "λυπάμαι
για την αισθητική τους" ενώ θα έπρεπε να πώ
"λυπάμαι που η αισθητική (;) τους καθορίζεται από
το τί εχουν να βάλουν στην τσέπη τους ".